Gimnastyka sportowa Bydgoszcz ikona Akrobatyka sportowa Bydgoszcz ikona

Baza sportowa Bydgoszcz ikona





Olimpiczycy ikona

RYS HISTORYCZNY – GIMNASTYKA SPORTOWA

W 1958 roku zarząd klubu WKS Zawisza powołał do życia najmłodszą sekcję klubu – gimnastykę sportową. Sekcja ta, wchodząca uprzednio w skład OWKSu miała swoją siedzibę w  Toruniu. Główną motywacją tego przeniesienia był fakt, że sekcja nie działała w  Bydgoszczy. Zadania  poprowadzenia  sekcji  podjął się zasłużony wychowawca, działacz i sędzia gimnastyki      por. Józef Karniewicz. Urodził się w 1927 roku w Lubczu nad Niemnem. W 1946 roku ukończył Liceum Pedagogiczne w Nowej Soli. Dwa lata później jest słuchaczem Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu. Szkoła ta reprezentuje w owym czasie wysoki poziom sportowy, zwłaszcza w gimnastyce sportowej, którą uprawiał. W 1950 roku kończy kurs wychowania fizycznego dla oficerów przy Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W połączeniu z umiejętnościami nabytymi w liceum pedagogicznym, dało mu to atut do ręki w postaci wspaniałego wychowawcy i trenera. Startował jeszcze jako zawodnik, zajmując czołowe miejsca w zawodach na szczeblu wojskowym, ale już wtedy było wiadomo, że przeznaczeniem Józefa Karniewicza jest praca z młodzieżą. W latach 1951-1956 przygotowywał zespół gimnastyków  Pomorskiego Okręgu Wojskowego do mistrzostw Wojska Polskiego. W 1958 roku podjął się zbudowania od podstaw silnego zespołu gimnastyki sportowej przy WKS „Zawisza”. Zaczął od zera. Wychował wielu wspaniałych zawodników, medalistę Mistrzostw Świata i Europy, dziesiątki medalistów Mistrzostw Polski z Andrzejem Szajną ( trzykrotnym olimpijczykiem ) i Mariuszem Zasadą (olimpijczykiem z Montrealu ) na czele.  Pierwsze lata pracy sekcji przynoszą pierwsze poważne sukcesy. Marian Wilczewski zajmuje drugie miejsce na Mistrzostwach Polski w klasie I. Sekcja liczy 8 seniorów i 75 juniorów i juniorek. Rok 1962 to pierwsze medale zdobyte przez sekcję w Drużynowych Mistrzostwach Polski. Młodzi gimnastycy zajęli drugie miejsce w kategorii juniorów. W punktacji klubowej sekcja sklasyfikowana została na trzecim miejscu w klasie II i III.

    Skromny jubileusz 5 – lecia swego istnienia sekcja powitała wieloma sukcesami. W dalszym ciągu była pozbawiona społecznego kierownictwa i aktywu działaczy, a cały ciężar organizacyjny i sportowy spoczywał na barkach majora Karniewicza. Sekcja liczyła 123 członków, z tego klasę mistrzowską zdobyło 3 gimnastyków, drugą – 7, trzecią – 16,      i młodzieżową – 33.

     Rok 1964 to udział gimnastyków Zawiszy w Centralnej Spartakiadzie 20-lecia Polski Ludowej i pierwszy zdobyty przez wychowanka sekcji złoty medal. Edmund Zabłotny zdobył Mistrzostwo Spartakiady w wieloboju w klasie I, jego kolega klubowy Bernard Pochylski wywalczył drugie miejsce. Ponadto złoty medal zdobył drużynowo zespół męski a Zabłotny w ćwiczeniach  na kół- kach,  Pochylski  w ćwiczeniach wolnych , Roman Rydzyński w ćwiczeniach na koniu z łękami. W  roku  1965 sekcja zdo- bywa   po raz  pierwszy Drużynowe   Mistrzostwo  Polski  w klasie mistrzowskiej a rok później powstaje pierwszy zarząd sekcji, z Jerzym Klepackim na czele. Na IV Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży sekcja zdobyła 3 medale w konkurencji drużynowej, srebrny medal w klasie II, brązowe medale w klasie mistrzowskiej i klasie I. Indywidualnie Andrzej Szajna w klasie II zdobył srebrny medal. Sekcję stanowiło już 108 członków posiadających  klasę sportową.

      Rok 1968 to powołanie po raz pierwszy w historii sekcji, aż siedmiu wychowanków Karniewicza do kadry narodowej. Wyróżnieni to ; Karol Czizmowski, Waldemar Czizmowski, Krzysztof Kamiński, Janusz Kokocha, Wojciech Skowroński, Andrzej Szajna i Mariusz Zasada. Cyfra ta wymownie świadczyła o wzrastającym poziomie sekcji. W Indywidualnych Mistrzostwach Polski tytuły Mistrzów Polski zdobyli : Mariusz Zasada w wieloboju do lat 15 i Adam Czizmowski w wieloboju do 13 lat. W kategorii juniorów klasy I Krzysztof Kamiński zwyciężył w ćwiczeniach na drążku i w skoku przez konia a Andrzej Szajna w ćwiczeniach na poręczach.

     W roku 1969 Szajna wchodzi szturmem do czołówki gimnastyków w kraju. Na Mistrzostwach Polski w klasie mistrzowskiej uległ tylko sławnemu trio braci Kubiców, zdobywając srebrny medal w ćwiczeniach na poręczach oraz dwa brązowe medale w ćwiczeniach wolnych i na drążku. W Kijowskiej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych zdobył swój pierwszy medal na arenie międzynarodowej, zajmując trzecie miejsce  w skoku przez konia. W ciągu kilku  lat startów  na tej imprezie przywiózł 20 medali różnych kolorów. Urodzony w 1949 roku zaczął uprawiać gimnastykę sportową jako dzie- sięcioletni chłopak w WKS Zawisza pod kierunkiem trenera Karniewicza. Lata ciężkiej pracy doprowadziły go na sam szczyt ścisłej czołówki światowej.

      Od 1971 roku góruje już nad braćmi Kubicami w kraju. W tym samym roku na Mistrzostwach Europy w Madrycie zdobywa jako jedyny z Polaków medale, srebrny w skoku przez konia oraz brązowy w ćwiczeniach na kółkach. Na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium w 1972 roku jest najlepszy z naszych reprezentantów zajmując piętnaste miejsce w wieloboju. Na kolejnych Mistrzostwach Europy w Bazylei zdobył srebrny medal w skoku przez konia.

          Na Mistrzostwach Świata w roku 1974 w Warnie zdobył dwa medale.   W ćwiczeniach na kółkach oraz na drążku wywalczył trzecie lokaty. Tylko pech nie pozwolił wywalczyć mu złotego medalu w skoku przez konia.

         Rok 1975 to Mistrzostwa Europy w Bernie, gdzie wywalczył upragniony tytuł Mistrza Europy, zdobywając złoty medal w ćwiczeniach wolnych. Z mistrzostw tych przywiózł jeszcze srebrny medal za skok przez konia oraz brązowy za ćwiczenia na drążku. Przez wiele lat królował w polskiej gimnastyce sportowej, zdobywając dziesięciokrotnie tytuł Mistrza Polski w wieloboju. Pytając go ile medali zdobył łącznie na Mistrzostwach Polski w różnych kategoriach wiekowych, nie umiał podać dokładnej liczby. W sumie zdobył około 80 medali. Andrzej skomplikowane elementy wykonywał bez widocznego wysiłku fizycznego, przy idealnej czystości linii. Wspólnie z trenerem Karniewiczem wprowadził do swoich ćwiczeń wiele elementów o najwyższej skali trudności np. jako  pierwszy na świecie wykonał w zeskoku z kółek podwójne salto w przód.

        Aby utrzymać wysoki poziom organizacyjny i sportowy młodzieży, zarząd zorganizował w 1970 roku klasę sportową przy Szkole Podstawowej Nr 30 w Bydgoszczy a od 1977 przy szkole Podstawowej Nr 15. W latachnastępnych powstało wiele takich klas. Gimnastycy klubu przyzwyczaili wszy- stkich, że odgrywali niepoślednią rolę na wszystkich szczeblach mistrzostw krajowych. Wiele medali zdobywali Karol, Waldemar i Adam Czizmowscy, Waldemar i Krzysztof Marek,Mariusz Zasada, Janusz Kokocha czy Krzysztof Kamiński. Lata siedemdziesiąte przynoszą dynamiczny i błyskotliwy rozwój sekcji gimnastycznej. Sukcesy Andrzeja Szajny osiągają apogeum i nie pozostają bez echa. Warunki ekonomiczne klubu „wychodzą” na przeciw zapotrzebowaniom społecznym.   W 1974 roku oddano do użytku nową salę gimnastyczną wyposażoną w specjalistyczny sprzęt sportowy o standardzie europejskim. Na tej nowoczesnej bazie tworzy się wiele grup młodych adeptów dyscypliny. Zainteresowanie jest tak duże, iż w bardzo krótkim czasie  treningi  odbywają  się  od  godziny 8.00 do godziny 19.00, gdyż sala nie jest w stanie pomieścić wszystkich ćwiczących naraz. Wielkie zaangażowanie trenerów, opieka medyczna i socjalna nad zawodnikami, częste wyjazdy na zawody i to nie tylko do państw bloku socjalistycznego, powodują iż zainteresowanie dyscypliną wciąż rośnie. Jednocześnie jest to okres, w którym szeregi trenerskie zasilają już byli zawodnicy, będący wychowankami sekcji . Pracy tej podejmują się: Bernard Pochylski, wychowanek trenera Tadeusza BETTYNY. Od 1963 roku zawodnik trenera mjr Józefa Karniewicza, wielokrotny medalista Mistrzostw Polski, zawodnik klasy mistrzowskiej, członek I zespołu seniorów klubu. Od 1969 roku trener gimnastyki juniorów, następnie seniorów, trener kadry narodowej PZG. W latach  1976-80 – kierownik sekcji gimnastycznej. Od 1985 roku szef wyszkolenia WKS "Zawisza', od 1992 roku Z-ca Dyrektora Klubu  ds. sportu, następnie Szef – Dyrektor Klubu.  Od 1997 roku na emeryturze. Absolwent AWF Warszawa, podpułkownik WP oraz Roman Rydzyński, Krzysztof Kamiński, bracia Czizmowscy, Janusz Kokocha. Każdy następny rok obfituje w zawody i zbiera żniwo w postaci medali we wszystkich klasach sportowych. Tak dynamicznego rozkwitu sekcja jeszcze nie przeżyła. Na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu  w 1976 roku bierze udział dwóch zawodników sekcji  Szajna i Zasada a  w Moskwie  w 1980 roku Szajna i nadzieja  polskiej gimnastyki Potaczek. Medale na Mistrzostwach Polski zdobywają: Szajna, Zasada, Krzysztof Potaczek, Ryszard Świerc, Edward Cholewa, Waldemar Borowski, bracia Kosieniakowie, Jacek Stalmirski, Robert Pilewski, Mirosław Budziszewski, Leszek Lewandowski z młodszych Leszek Górski, Sławomir Różański, Sławomir Bojar, Marek Kuzdra, Miłosz Glaser oraz bracia Zienkiewiczowie.

       Do sukcesów mężczyzn w latach 1958-88 aktywnie włączały się dziewczęta zdobywając medale na IMP i OOM juniorek/juniorek młodszych oraz kilkakrotnie medale drużynowych mistrzostw Polski juniorek i klubowych OOM. Wśród kobiet znaczące osiągnięcia sportowe uzyskały Jagoda Olszewska, Elżbieta Turowska, Irena Luber, Maria Jaskólska, Danuta Kowalska, Krystyna Jagodzińska, Elżbieta Kochalska – Barej, Barbara Pacek, Leokadia Miłoszewicz, Barbara Stromczyńska, Hanna Bigalke, Wiesława Królikowska-Pilewska, Marzena Ciesielska, Mirosława Bujko, Mirosława Pietracha, Ewa Stalmirska, Krystyna Daleka, Violetta Matowska – Pryłowska, Ewa Kempska, Joanna Szabelska-Wełna, Małgorzata  Rogulska oraz  Wioletta Słaboszewska,  Żanetta Słaboszewska i Ewa Skiba

      Lata dziewięćdziesiąte to powolne odbudowywanie utraconej pozycji sekcji w kraju. Przejęcie sekcji przez Adama Spiehsa, dobra selekcja i praca trenerów spowodowała, że zawodnicy zdobywają już medale na zawodach rangi mistrzowskiej. Do grona najlepszych gimnastyków sekcji lat 1990-2008 należeli mistrzowie i medaliści IMP seniorów i juniorów oraz jun. młodszych: Paweł Adach, Łukasz Nurczyński, Michał Kasica, Jarosław Szmelc, Krzysztof Janasek, Oskar Baumgart, Tomasz Kunde, Adam Rzepa i Bartosz Bojar. Najnowsze osiągnięcie to zdobyte medale przez Macieja Kujawskiego na olimpiadzie młodzieży we Wrocławiu w 2008 roku, złoty w  wieloboju oraz srebrny w ćwiczeniach na poręczach. Do sukcesów indywidualnych dołączyć należy osiągnięcia z Drużynowych Mistrzostw Polski  kl. M  /III mce -Rzepa-Bojar-Baumgard/; klasy I  /I m-ce – Rzepa-Bojar-Janasek-Baumgard/ i klasy II  /I m-ce – Rzepa-Bojar-Janasek-Baumgard i Tomasz Kunde oraz  w 2008 w klasie M/II m-ce – Rzepa-Bojar.

        Trenerami w okresie istnienia sekcji byli: Karniewicz Józef, Wilczewski Marian,  Paszkiewicz Karol, Łukomski Józef, Dratwa Antonina, Gierej Anna, Bocheńska Urszula, Szwed Marianna, Ferberg Wacław i Zuzanna, Tulczyjew Elżbieta i Jerzy, Pochylski Bernard, Kochański Ryszard, Świerc Ryszard, Kamiński Krzysztof, Edward Cholewa, Kochalska-Barej Elżbieta, Potaczek Małgorzata, Skowroński Wojciech, Czizmowski Karol, Rydziński Romuald, Andrzej Szajna oraz obecnie pracujący: Volha Paluyanchyk, Ruslana Khomenko, Dariusz Malinowski, Robert Pilewski, Sławomir Różański, Sławomir Bojar, Adam Rzepa, Marzena Łukaszek, Sylwia Pielak, Leszek Górski, Krzysztof Czaja, Waldemar Chodorski, Tomasz Modrzyński.